نقش محبت در تربیت

وَمِنَ النَّاسِ مَن يَتَّخِذُ مِن دُونِ اللَّهِ أَندَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِّلَّهِ. بقره ۱۶۵.
الزامات تربیتی: برای تربیت انسان، باید در او عشقی آفرید که از تمام غریزه ها نیرومندتر باشد و در او نیرویی گذاشت که تمام زنجیرها را با خود بردارد. مادامی که این عشق عظیم و نیروی بزرگ در انسان پا نگیرد، برای او حرکتی نخواهد بود و از بند اسارت ها نجاتی نخواهد یافت. ما از محبوب های خود به خاطر چیزی که محبوب تر است، چشم می پوشیم و خوب را فدایی خوب تر می‌کنیم تا آنچه با اهمیت تر است انتخاب کنیم. عشق شدیدتر و حب “الله” مارا از اسارت غرائز و حب نفس و حب دنیا آزاد می کند.

استاد صفائی حائری.کتاب مسئولیت و سازندگی. صفحه ۶۷