نقش ابتلائات در تربیت انسان

در حرکت به سوی خدا، ابتلا به خوف و جوع و امثال اینها باید باشد تا انسان بتواند از تعلقات جدا شود.
مثلا وقتی کشتی گرفتار طوفان شود، ناخدا می‌گوید کشتی سنگین شده است و باید سبک شود. آنگاه چیزهای سنگین و بی ارزش را در دریا می اندازند. دریا اگر آرام باشد، انسان می تواند همه تعلقات خود را با خود ببرد. در حرکت بسوی خدا نیز به انسان مقداری رنج و مصیبت می دهند تا تعلقات را از خود دور کند و سبک بار، به حرم دوست وارد شود و این لطف خداست.

استاد صفائی حائری